Z. Konaszkiewicz: Powołanie we współczesnym świecie - uwagi psychopedagogiczne
PROF. zw. DR HAB. ZOFIA KONASZKIEWICZ POWOŁANIE WE WSPÓŁCZESNYM ŚWIECIE - UWAGI PSYCHOPEDAGOGICZNE 1. WPROWADZENIE Dawniej osiąganie pewnej dojrzałości ludzkiej i chrześcijańskiej, która jest podstawą każdego powołania, było łatwiejsze i dokonywało się na ogół we właściwym czasie, choć oczywiście nie należy idealizować przeszłości. Wychowanie w rodzinie i w szkole było na ogół prawidłowe. Dziecko miało w większości przypadków ciepłe kontakty z domownikami z różnych pokoleń - z dziadkami, rodzicami, rodzeństwem, kuzynami. Było kochane bez czułostkowości, wiedziało o tym i czuło to. Miało swoje określone miejsce w rodzinie. W ten sposób kształtowały się prawidłowe relacje. Nieukształtowana natura dziecka była konsekwentnie formowana przede wszystkim przez uczciwe wypełnianie obowiązków i ducha służby - dla rodziny, bliskich, ojczyzny, Boga. Własna osoba schodziła na dalszy plan w sposób naturalny, oczywisty, uporządkowany. Szkoła dawała wiedzę i wychowywała w tym samym duchu co rodzina.