Król ludzkich serc i kosmosu

Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata; 24 XI 2013, Ewangelia: Łk 23, 35-43

Chrystus jest Królem Wszechświata, bo Bóg Ojciec wskrzesił Go z martwych i posadził po swej prawicy na wyżynach niebieskich, i wszystko poddał pod Jego stopy (por. Ef 1, 20-22). Jego władza opiera się na fakcie odkupienia człowieka i odnowienia wszelkiego stworzenia. Wszechświat to przestrzeń obejmująca wszystko, co jest stworzone. Królestwa tego świata przemijają, a Chrystusowe Królestwo jest wieczne!

Nasz Pan umarł zawieszony między niebem z ziemią. Doświadczył bólu i niesprawiedliwego wyroku. Umierając, pojednał z sobą to co na ziemi i to co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez Krew Jego Krzyża (por. 1 Kor 1, 20). Oddał nam siebie i pozostawił nam swoją naukę. Na Jego krzyżu Piłat umieścił napis: "To jest Król Żydowski".

Na krótko przed śmiercią jeden ze skazańców ukrzyżowanego razem z Nim powiedział do Niego: "Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa". W Jezusie najpełniej objawia się natura Boga, a jest nią miłość; i na Nim objawią się natura ludzkiego grzechu, którą jest śmierć. Dwie skrajne rzeczywistości: śmierć i miłość, obie wydawać by się mogły nie do pogodzenia, a jednak w Jego krzyżu i zmartwychwstaniu jest wyjście z sytuacji bez wyjścia. Bóg kocha grzesznika i nie pozostawia go w śmierci! Królestwo Jezusa to Królestwo Prawdy. Aby w tej Prawdzie trwać i nie gardzić grzesznikami, potrzebujemy Króla w cierniowej koronie, który przyszedł dać swoje życie na okup za wielu.

Chrystus żyje, mimo że został zabity. On króluje! Władzę swą rozciąga nad niebem i ziemią. Jego Królestwo zaczyna się w naszych sercach z chwilą chrztu świętego. Czy przyczyniamy się do szerzenia prawdy, sprawiedliwości, miłości i pokoju? Jakimi jesteśmy wyznawcami Króla Wszechświata, którego tronem jest krzyż?

Ks. Stanisław Groń SJ, Król Ludzkich serc i kosmosu, w: Posłaniec Serca Jezusowego, listopad 2013, s. 53.