Urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie, był jednym z siedmiorga dzieci kasztelana zakroczymskiego. Miał 14 lat, gdy został wysłany wraz ze starszym bratem Pawłem do szkół jezuickich w Wiedniu. Uczył się pilnie. Był też bardzo pobożny, co ściągnęło na niego drwiny kolegów. W 1565 r. Stanisław ciężko zachorował. Jak opowiadał później, ukazała mu się wtedy św. Barbara, która przyniosła mu Komunię św. Nawiedziła go też Maryja z Dzieciątkiem, polecając mu wstąpienie do jezuitów. Następnego dnia obudził się zupełnie zdrowy.
Nie uzyskał zgody rodziców na wstąpienie do zakonu, więc zorganizował ucieczkę. Wyruszył z Wiednia do Drylingi, a następnie do Rzymu. Przemierzył pieszo ponad 800 km. W Rzymie został przyjęty do nowicjatu i mimo sprzeciwu ojca wkrótce złożył śluby zakonne. Miał wtedy 18 lat. Swoją pobożnością i stylem życia budował całe otoczenie. Wkrótce po ślubach, w sierpniu 1568 r. nagle zachorował. Zmarł 15 sierpnia, w uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej. Jego kult zrodził się natychmiast i spontanicznie – najpierw w Rzymie, a wkrótce w Polsce i wielu europejskich krajach (to właśnie dzięki niemu stało się wtedy popularne imię Stanisław). Beatyfikowany został w 1606 r., a kanonizowany w 1726 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz