04. Praca z młodzieżą z Akcji Katolickiej

Dla Lazzatiego rok 1931 jest ważny również z innych powodów: otrzymuje powołanie do służby wojskowej w podoficerskiej szkole strzelców alpejskich w Mediolanie, ale także otwiera nowy rozdział swojej działalności w katolickich stowarzyszeniach.

Za namową katechety z kościoła św. Stanisława ks. Ettore Pozzoni, Lazzati przystępuje do mediolańskiej organizacji skupiającej katolicką młodzież: Gioventù Italiana Azione Cattolica (Giac) gdzie od razu powierzona zostaje mu troska o studentów. To początek doświadczenia, które stając się coraz bardziej intensywne, z czasem będzie wymagało coraz większego zaangażowania. Na wiosnę 1934 r. mając już za sobą znaczne osiągnięcia, dwudziestopięcioletni Lazzati zostaje mianowany przez arcybiskupa Mediolanu, kard. Alfreda Ildefonsa Schustera przywódcą katolickiej młodzieży w całej diecezji. Dzięki tym obowiązkom Lazzati ma też okazję nawiązania synowskiej relacji z kardynałem.

W grupie młodzieży Akcji Katolickiej, którą kieruje Lazzati duchowość i formacja nastawione są przede wszystkim na działalność apostolską: młody członek grupy powinien stać się wojującym apostołem upowszechniania Ewangelii i jej wartości w każdym środowisku. Takie zadanie może jednak być zrealizowane tylko, jeśli wspiera je regularna gorąca modlitwa (codzienne rozważania, sakramenty, adoracja Najświętszego Sakramentu, rekolekcje) uprawianie cnót chrześcijańskich (przede wszystkim czystości), odpowiednie przygotowanie religijne i kulturowe oraz zaufanie w stosunku do wybranego kierownika duchowego. Nauka o łasce i nieprzeniknionej fascynującej tajemnicy uczestnictwa w życiu Boga stanowi stale przypominane przez Lazzatiego tło teologiczne jego pracy. Służba na rzecz młodzieży katolickiej, świadczona przez Lazzatiego, określona jako „heroiczna” przez bezpośredniego świadka tej działalności mons. Piero Zerbi, pozwala pogłębić ideę odpowiedzialności świeckich w Kościele i w codziennej rzeczywistości, którą odtąd stale już będzie rozważał. Niedyskusyjny leader kochany za swoje przymioty ducha, umysłu i serca Lazzati pracuje ze wszystkich sił na rzecz stowarzyszenia aż do lata 1943 r. Po 8 września 1943 r.( ) musi jednak, jak zobaczymy, w imię wyższych racji, rozstać się ze swoją młodzieżą.