Listy t. II - Podążajmy razem w nowości życia

Podążajmy razem w nowości życia

Mediolan 29 marca 1964 Wielkanoc

Najmilsi,

W radosnej atmosferze zmartwychwstania Pańskiego, pragnę podzielić się z wami wyczekiwanymi wiadomościami z Kongresu Instytutu. I choć zgromadził on tylko ustawowych członków oraz wybranych delegatów, to wyczuwaliśmy duchową obecność wszystkich, a zwłaszcza tych, którzy orędują za nami w domu Ojca.

I własnie tej harmonii kochających siebie oraz Instytut serc zawdzięczamy, w opinii wszystkich uczestników, tak dobry rezultat naszych obrad. W intensywnej i pogodnej atmosferze pracy, Kongres modlił się, dyskutował, rozważał, w taki sposób, aby ukazać miłość, która towarzyszyła mu przy wypełnianiu tej poważnej odpowiedzialności.

Pierwszym zadaniem Kongresu był wybór Przewodniczącego Generalnego oraz Rady. Za pośrednictwem głosu Kongresu jeszcze raz poznałem wolę Boga. I choć szczerze mówiąc myślałem, że znajdą się jakieś nowe, energiczne postaci, które podjęłyby ciężar odpowiedzialności i z serca tego pragnąłem, to poznawszy tak wymowny rezultat głosowania mogłem tylko powtórzyć 'fiat', jako wyraz zgody na wolę Boga. I ta pewność doda mi sił do udźwignięcia nielekkiego, choć ukochanego ciężaru kierowania Instytutem. Przyrzekam, że dam z siebie wszystko w nadziei, że niedługo pojawią się bardziej korzystne warunki umożliwiające mi wypełnianie tak odpowiedzialnego zobowiązania. Zakładam też, że mogę liczyć na wasze stałe wsparcie modlitewne.

Wybory do Rady odbyły się według zasad nowych Konstytucji i nowymi radnymi zostali wybrani: Armando, Germano, Domenico C., Luigi D., Franco C. Oznacza to, że mamy do czynienia z pewnym odnowieniem składu Rady. Pożegnajmy więc z głęboką wdzięcznością tych, którzy przez wiele lat ochotnie i z pokorą służyli Instytutowi jako radni, a obecnie rozstają się z tą funkcją, czyli Enrico C., Battista M., Abele N. Życzmy też nowym i odchodzącym radnym owocnej pracy. Życzmy też sobie, aby postawa gotowości do służenia innym, której świadectwo mieliśmy okazję oglądać tak u odchodzących, jak i u przychodzących radnych, stała się tradycją Instytutu, gwarantując w ten sposób większe przywiązanie do Instytutu niż do osób.

Wybraliśmy też radnych zastępczych: Elio, Angelo V., Severino, Antonio E, Vittorino C. Jak wiecie, mają oni zastępować Radnych, w przypadku, gdyby któryś, z jakiś powodów, nie mógł wypełnić swego zobowiązania.

Na pierwszym posiedzeniu Rady, które odbyło się w sobotę 28 zadbaliśmy o dopełnienie składu Rady i o rozdzielenie funkcji przewidzianych przez Konstytucje. Pięciu Radnych wybranych wraz ze mną powołało Wiceprzewodniczącego w osobie Armando oraz Skarbnika w osobie Germano. Ze swojej strony powołałem do Rady Giuseppe V. jako Sekretarza, Luigi C. jako Odpowiedzialnego za formację, Severino G. jako Odpowiedzialnego za Aspirantów.

W ten sposób ukonstytuowały się organy centralne Instytutu. Wraz z Kongresem dobiegła końca kadencja wszystkich funkcji, proszę więc osoby je pełniące, zarówno we wspólnocie diecezji mediolańskiej, jak i w dwu pozostałych obszarach: Veneto i środkowych Włoch, o pozostanie na swych stanowiskach do czasu powołania nowych osób.

Informuję też, że Rada powierzyła Dossiemu wspomaganemu przez Franco C. i Giuseppe V. zadanie polegające na nawiązaniu współpracy z księżmi; ci, którzy nawiążą kontakty z księżmi, będą wspierani przez osoby chcące z nimi współpracować.

Kontynuowanie współpracy z „plantatio Ecclesiae" powierza się Domenico C. wraz z Giuseppe B. i Enrici G. Ponownie powierzono Lino prowadzenie „Comunicare".

Jak tylko będą gotowe, dostarczę warn tę część dokumentów, którą Kongres zdecydował udostępnić wszystkim; głównie chodzi tu o sprawozdanie odczytane na Kongresie oraz o przedstawione i zatwierdzone dokumenty, które zawierają wskazówki wyznaczające kierunek działań organów zarządzających.

Lektura tych dokumentów uzmysłowi wam, jak wiele pracy nas czeka, często dyskretnej, aby móc dać Instytutowi solidny fundament i stworzyć warunki do rozwoju. Oczywistym jest fakt, że powodzenie tego przedsięwzięcia zależy w dużej mierze od stopnia naszego weń zaangażowania.

a) mamy pozostać wierni powołaniu jako „Milites Christi", osiągając uświęcenie poprzez szerzenie Jego Królestwa, gdyż takimi chce nas widzieć Bóg;

b) mamy nosić w sercu sprawy Instytutu zarówno w modlitwie jak i w indywidualnej refleksji;

c) mamy być do dyspozycji Instytutu, gdy ten będzie potrzebował naszego współudziału, w różnych przedsięwzięciach oraz w miarę możliwości poddawać się kontroli Odpowiedzialnych.

Pisząc te słowa w dniu Wielkanocnym, jakżeż można nie zastosować do nas - Instytutu, wezwania, które kieruje Kościół do wszystkich chrześcijan: „Podążajmy w nowości życia".

Oby łaska Pana i nasza dobra wola sprawiły, że odnowiony Instytut coraz wierniej będzie naśladował Pana. Niech promieniuje od nas miłość, której uwierzyliśmy, i aby ona właśnie przyciągała tych, którzy usłyszeli w sobie głos Bożego powołania do służby Chrystusowi Królowi.

Pozdrawiam w Panu